Grzegorz Kociuba

Urodzony 19.02.1963 r. w Tarnowcu k. Jasła. Poeta, krytyk literacki. Opublikował książki poetyckie: Obserwacje (1991), Budzenie twarzy (1997), Ślady i znaki (2001), Widoki i widzenia ( 2005), Powiększenia. Wiersze 1991-2006. (2009), Stonka i inne wiersze (2011), prozę pt. Ktoś (2003) oraz prace krytycznoliterackie: Maski / Twarze. Eseje, szkice, recenzje o poezji (2009), Twarze rozbitka. Poezja i eseistyka Krzysztofa Karaska (2013). Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Oddział Warszawski. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W latach 1991-1998 współzałożyciel i redaktor kwartalnika literackiego „Fraza”, zaś w latach 1998-2011 członek redakcji kwartalnika literackiego „Nowa Okolica Poetów”. Jako krytyk literacki zajmuje się głównie polską poezją współczesną i najnowszą. Współpracuje m.in. z „Twórczością”, „Toposem”, „Arteriami”, „Migotaniami”. Polonista w LO im. M. Kopernika w Tarnobrzegu. Wiersze Grzegorza Kociuby były tłumaczone na: angielski, czeski, serbski, ukraiński, włoski. Mieszka w Tarnobrzegu.  

W Instytucie Mikołowskim opublikował książki:

Twarze rozbitka. Poezja i eseistyka Krzysztofa Karaska (IM, 2013)

Osady (IM, 2015)

O książce "Twarze rozbitka" (IM, 2013):

Książka Grzegorza Kociuby z wielu powodów budzi szacunek i uznanie. Najpierw z racji wyraźnie uformowanego dyskursu krytycznego. Autor szczęśliwie omija pułapki krytyki impresyjnej i dygresyjnej, unika powierzchowności, nie przesłania sobą tekstu. Przeciwnie – zawsze wsłuchany w jego głos, w jego wnętrze, ustawia swój dyskurs bardzo blisko dzieła i autora. Jest rzetelny, potrafi być przenikliwy. Dysponuje dobrze uformowanym, sprawnym aparatem profesjonalnego czytelnika. Wrażliwy, otwarty na sferę wartości, stroni jednocześnie od czytania ideologicznego, czy koteryjnego. Wiele łączy go z nowoczesnymi odmianami krytyki egzystencjalnej - wszak poszukuje w tekstach przede wszystkim właśnie śladów nie podrobionej, nieudawanej egzystencji, znaków takiego a nie innego światoodczucia, rysów twarzy kogoś innego niż my sami. Jest świadomy swego zakorzenienia w tradycji polskiej krytyki. Ale swój własny, niepodrobiony głos zawdzięcza też wierności osobistej wizji literatury, lojalności wobec swego poetyckiego mistrza.

Wojciech Kudyba

* * * 

Propozycja Grzegorza Kociuby wyróżnia się na tle współczesnej krytyki literackiej rozległością nawiązań kulturowych, śmiałością i dojrzałością sądów, cechującą autora umiejętnością postrzegania i opisywania poezji w całym jej bogactwie, zmienności, niedefiniowalności. Karasek jawi się tu jako twórca transgresyjny, jako ten, który nieustannie przekracza samego siebie, który wciąż jest w drodze. Krytyk usiłuje złowić dzieło — raz po raz mu się wymykające — w siatkę pojęć, objąć językiem dyskursywnym. Obserwujemy owe wysiłki w ich naturalnej dynamice, razem z interpretatorem sprawdzamy funkcjonalność i adekwatność kolejnych systemów odniesień.

Przemysław Dakowicz