Poezja polska

Małą Wielką Księgę Drogi – debiutancki tom poetycki Jerzego Ciurloka – należy rozpatrywać na kilku poziomach: teoretycznoliterackim, biograficzno-historycznym, wreszcie duchowo-religijnym. Najprościej, nie znaczy najlepiej, byłoby czytać tę hipisowską książkę jako „dziennik podróży” – zapis transowej i ekstatycznej przygody zarówno w głąb siebie, jak też retrospektywną, generacyjną, relację z eskapady w szaloną przeszłość pod szyldem wolnej miłości i kontrkultury. Droga, którą przemierza autor, ciągnie się niczym Route 66, ma jednak swoje prywatne zjazdy i zakręty, skręty i zajazdy, na których dzieją się niestworzone rzeczy.  

Cezary Domarus w swym najnowszym tomie wierszy cargo, fracht czyni z wiersza pole semantycznych zerwań, w których mieści się rozstrojony, przesyłany w tę i we w tę wymiar swoich zwidzeń, wywiedzionych z cierpkiego i paradoksalnego postrzegania wydarzającej się nie tylko na jego oczach jawy. Sfałdowany i meandrycznie biegnący donikąd świat realny staje się coraz ciaśniejszym kokonem – jednostka, która w nim tkwi, odnajduje się w zróżnicowanych uplasowaniach, na przejściowych poziomach, rejestrowanych zmiennym i wielorakim językiem.

Zachciało wam się awangardy? No to Dziechciarz wam ją daje. I to nie taką, co by w kółko młóciła efektowne zagrywki dla szpanu, lecz awangardę miejską, dziarsko przepychającą się w tłumie, wyrąbującą sobie własne miejsce w wielogłosie ulic, dzielnic i domów. Awangardę szybką jak winda w bloku i mocną jak żebro kaloryfera. Podróż z Podestem na piedestale to jak mknięcie surrealistycznym busem z otwartym szyberdachem: coś wpada, coś wypada, skacze się po muldach i tnie na zabój, a na koniec wszyscy klaszczą. Bo to zacna książka, po prostu.

Piotr Florczyk napisał znakomitą książkę. Niebanalną, pełną zaskakujących zwrotów, precyzyjną. Kolejne wiersze są jak małe olśnienia. To tak można? Wypuścić się z językiem na świat i odnajdywać cuda za rogiem albo pod kamieniem? Dwa tysiące słów czytałem z niekłamaną radością, z mocno poruszoną wyobraźnią – i ze ściśniętym sercem.

MIROSŁAW GABRYŚ - urodził się w roku 1973 w Cieszynie. Opublikował tomiki poetyckie "i inne wiersze kultowe" (1997), "legendarna czarna kropka" (2001), "podziemne skrzydła zegarów" (2006), książkę podróżniczo-emigracyjną "Islandzkie zabawki" (Wydawnictwo Pascal, 2010), powieść "Zwłoki monterów idą w miasto" (Wydawnictwo Literackie, 2011) oraz zbiór opowiadań "Na szczęście umrzemy" (2015). Mieszka w Cieszynie.

„Demoludy" – trzecia w dorobku Piotra Gajdy książka poetycka – jest rzadko spotykanym w rodzimej liryce przykładem poezji najczystszej próby. Wyobraźnia językowa autora sięga w tym tomie – a dane jest to tylko nielicznym – zenitu!

Piotr Gajda (ur. 1966) - poeta, autor książek poetyckich Hostel (Łódź 2008), Zwłoka (Łódź 2010) i Demoludy (Mikołów 2013). Stały współpracownik Kwartalnika Artystyczno-Literackiego Arterie. Laureat Nagrody Otoczaka za 2013 rok. Mieszka w Tomaszowie Mazowieckim.

Karol Graczyk, ur. w 1984. r. w Gorzowie Wlkp. Laureat najważniejszych konkursów poetyckich w Polsce. Teksty publikował m.in. w Twórczości, Arteriach, Tyglu Kultury, Odrze, Lampie i Toposie. Opublikował książki – Oko i oko, Osiemdziesiąt cztery oraz Łowy. Dwukrotny stypendysta Prezydenta Gorzowa Wlkp. Współorganizator Gorzowskiego Festiwalu Poetyckiego Wartal, prowadzący warsztaty literackie, spotkania autorskie i turnieje jednego wiersza. Jego wiersze były tłumaczone na język angielski.

Wydanie I, 2012

Wydanie I, 2006